ایمپلنت ها جایگزینی برای دندان های از دست رفته

ایمپلنت ها برای قرار گرفتن در جای دندان های از دست رفته انتخابی فوق العاده هستند. ظاهر، عملکرد و احساسی که آنها به فرد می دهند درست شبیه دندان های اصلی و طبیعی هستند. از آنجا که ایمپلنت ها مانند یک ریشه ی مصنوعی عمل می کنند، به تقویت و رشد استخوان فک کمک می کنند و مانع آتروفی استخوان فک (تحلیل یا کاهش حجم) می شوند، اتفاقی که با از دست رفتن دندان ها و عدم وجود جایگزین، یا با استفاده از دنچر به عنوان جایگزین می افتد.

یکی دیگر از فواید ایمپلنت های دندان، دائم و ثابت بودن آنها است. ایمپلنت ها درون استخوان فک جابجا نخواهند شد، بنابراین می توانید با اعتماد به نفس در جمع غذا بخورید یا حرف بزنید. اصلاً نیاز نیست رژیم غذایی خود را تغییر دهید، زیرا با ایمپلنت ها می توان حتی غذاهایی مانند سیب و بلال را جوید، یا دیگر غذاهایی که خوردن آنها با دنچر دشوار است.

کاشت ایمپلنت و درمان ارتودنسی

براکت های ارتودنسی در کنار ایمپلنت های دندانی

در بیمارانی که یک یا چند دندان آنها از دست رفته است، با قرار دادن ایمپلنت های دندانی در جای این دندان ها می توان کمک کرد فرد دوباره لبخند فوق العاده ی خود را داشته باشد. با این حال، علاوه بر از دست رفتن دندان ها، ممکن است دندان های دیگر قبل از افتادن این دندان ها کج و ناصاف باشند یا با از دست رفتن آنها به تدریج به سمت فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان ها جابجا شده باشند و نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشند. به همین دلیل باید هم دندان های کج و ناصاف اصلاح شوند و هم برای دندان های از دست رفته جایگزین قرار داد. ایمپلنت ها را می توان با دیگر تکنیک ها مانند درمان ارتودنسی ترکیب کرد تا در کنار هم نتایج بهتری داشته باشند. اگر نیاز دارید هم کاشت ایمپلنت داشته باشید و هم روی دندان های شما براکت ارتودنسی قرار بگیرد، بهتر است ابتدا فرایند درمان ارتودنسی خود را تکمیل کنید.

اگر برای ترمیم و اصلاح لبخند خود باید از براکت های ارتودنسی استفاده کنید، با این حال یک یا چند دندان از دست رفته دارید که نیاز به جایگزین دارند مهمترین کار تصمیم گیری برای ترتیب انجام این دو درمان است.

کاشت ایمپلنت و درمان ارتودنسی

کاشت ایمپلنت های دندان پس از درمان ارتودنسی

قرار گرفتن ایمپلنت ها پس از اتمام درمان ارتودنسی متداول تر است زیرا احتمالاً باید ابتدا وضعیت قرار گیری دندان ها با استفاده از براکت های ارتودنسی اصلاح شود و پس از آن جای خالی دندان های از دست رفته با کاشت ایمپلنت پر شود. علت این امر آن است که طی دوران ارتودنسی با استفاده از براکت های ارتودنسی دندان ها به تدریج جابجا می شوند و به سمت محل درست خود حرکت می کنند. در مقایسه، با قرار گرفتن ایمپلنت دندانی درون استخوان فک، طی فرایند استئواینتگریشن ایمپلنت با استخوان فک جوش می خورد و برای همیشه در جای خود ثابت می ماند و بر خلاف دندان های طبیعی دیگر قابل جابجا شدن نخواهد بود. به همین دلیل کاملاً منطقی است که ابتدا تمام دندان ها به محل درست خود جابجا شوند و در انتها ایمپلنت متناسب با آنها در جای مناسب قرار بگیرد تا دیگر نیاز به جابجایی نداشته باشد.

در برخی موارد، مدتی طولانی بعد از افتادن یک یا چند دندان ممکن است دندان های مجاور به سمت فضای خالی جابجا شده باشند و لازم باشد ابتدا با استفاده از درمان ارتودنسی فضای کافی برای کاشت ایمپلنت ایجاد شود. در این صورت، ابتدا براکت ها روی دندان ها قرار می گیرند و پس از ایجاد فضای کافی، ایمپلنت درون استخوان فک کاشته می شود.

کاشت ایمپلنت و درمان ارتودنسی

علاوه بر براکت های فلزی، برای اصلاح وضعیت قرار گیری دندان ها می توان از اینویزیلاین استفاده کرد. اینویزیلاین ها، الاینرهای شفاف، تری های پلاستیکی هستند که روی دندان ها قرار می گیرند و معمولاً هر دو هفته یک مرتبه تعویض می شوند و به تدریج دندان ها را به محل مورد نظر و صحیح خود جابجا می کنند. یکی از مزایای این ابزار این است که ارتودنتیست می تواند یک دندان مصنوعی موقت به تری متصل کند تا در طول درمان جای دندان از دست رفته را پر کند و دندان ها با دقت تنظیم شوند و پس از درمان ارتودنسی ایمپلنت جای آن کاشته شود.

کاشت ایمپلنت و درمان ارتودنسی

کاشت ایمپلنت های دندان قبل از درمان ارتودنسی

در برخی شرایط بهتر است پیش از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها ابتدا ایمپلنت دندانی کاشته شود. ارتودنتیست با استفاده از براکت های فلزی که روی دندان ها چسبانده می شوند و سیم های کمانی که از درون براکت ها عبور می کنند به تدریج به دندان ها فشار وارد می کند تا به مرور زمان جابجا شوند. این فشار ناشی از سیم کمانی است که به دندان های عقب متصل است و دندان های عقب به عنوان لنگر یا تکیه گاه برای آنها عمل می کنند. گاهی اوقات از الاستیک ها یا فنرهای ارتودنسی استفاده می شود تا به دندان ها فشار خاصی وارد شود و در مسیر مطلوب جابجا شوند. ممکن است هیچ یک از این گزینه ها مؤثر واقع نشوند و ارتودنتیست یا متخصص کاشت ایمپلنت مجبور شود یک ایمپلنت در کنار دیگر دندان ها قرار دهد تا از آن به عنوان لنگر یا تکیه گاه استفاده کند تا به جابجایی دندان ها با استفاده از براکت ها کمک کند. در این صورت، ابتدا باید ایمپلنت در جای خود قرار گیرد، سپس براکت های ارتودنسی به نسبت ایمپلنت و دندان ها متصل شوند. در صورتی که ایمپلنت دیگری نیاز باشد، بهتر است پس از اتمام درمان ارتودنسی کاشته شود. برای تصمیم گیری در این خصوص، ارتودنتیست با جراح دهان و دندان مشورت خواهد کرد تا مشخص شود برای شرایط شما کدام گزینه بهتر است.

کاشت ایمپلنت و درمان ارتودنسی

شرایط دیگری که می توان کاشت ایمپلنت را پیش از درمان ارتودنسی انجام داد زمانی است که دندان هایی که نیاز به جابجایی و صاف شدن دارند نزدیک محل دندان از دست رفته نیستند. مثلاً اگر تنها دندان های جلوی شما به براکت ارتودنسی نیاز داشته باشند و یکی از دندان های آسیاب (مولر) شما از دست رفته باشد، پیش از درمان ارتودنسی می توان با کاشت یک ایمپلنت جای دندان از دست رفته را پر کرد.