یکی از مشکلات بسیار جدی و شایع در افراد بی دندان که طولانی مدت از  دندان های مصنوعی استفاده می کنند، شکایت از لقی و  حرکت دندان مصنوعی است که باعث مشکلات بسیار جدی برای بیماران می شود.

علت لقی دندان مصنوعی چیست؟

 بعد از کشیدن دندان ها، روند تحلیل استخوان فکین شروع شده و هر چه مدت استفاده از دندان مصنوعی افزایش یابد میزان تحلیل فکین بیشتر می شود.این تحلیل در فک پایین  دو تا چهار برابر بیشتراز فک بالا رخ می دهد، که با توجه به  مساحت کوچکتر فک پایین و حضور زبان، ناراحتی بیماران از لقی و ناراحتی در فک پایین بسیار بیشتر از فک بالا می باشد. این روند تحلیل اسخوان فکین می تواند تا جایی پیش رود که منجر به ایجاد شکستگی ناشی از یک ضربه بسیار کوچک به استخوان فکین شود.

چه راه حل هایی برای درمان بیماران با دندان های مصنوعی لق  و استخوان تحلیل رفته وجود دارد؟

تا سالیان گذشته و قبل از معرفی ایمپلنت های دندانی  راه حل زیادی برای درمان این بیماران وجود نداشت. استفاده از آستر نرم و یا چسب دست دندان (denture adhesive) زیر دندان مصنوعی در بسیاری از موارد تنها راه برطرف کردن بخشی از درد و ناراحتی ناشی از لقی دندان های مصنوعی بود که به طور موقت و در زمان محدود باعث بر طرف شدن علائم می شود.

چسب دندان مصنوعی اگر چه به طور موقت باعث بهبود لقی دست دندان می شود اما با گذشت زمان و با تحلیل بیشتر استخوان فکین به تدریج اثر خود را از دست می دهد.از طرفی برخی مواد موجود در این چسب ها،  باعث واکنش های آلرژیک در مخاط بی دندانی می شود.

 آستر نرم هایی که تحت عنوان دندان ژله ای هم معروف هستند به طور موقت باعث گیر بیشتر دندان مصنوعی می شوند ولی نتیجه اثر این مواد هم بعد از مدت کوتاهی به تدریج از بین می ود. آستر های نرم در بیمارانی که دارای استخوان فک نازک و تیز هستند تا حدی باعث کاهش فشار وارده از طرف دست دندان می شوند اما تاثیر زیادی بر روی گیر دندان مصنوعی به خصوص در بازه طولانی مدت ندارند.

بهترین روش برای مقابله با دندان مصنوعی لق چیست ؟

امروزه و با معرفی ایمپلنت های دندانی به شاخه دندانپزشکی تاثیری شگرف در بهبود کیفیت درمان های دندانپزشکی داشته است و کمک شایان توجهی به خصوص بر روی بیماران با تحلیل پیشرفته استخوان فکی نموده است.

ایمپلنت چیست و چگونه از آنها در درمان بیماران بی دندان استفاده میشود؟

ایمپلنت ها پیچ هایی از جنس تیتانیوم هستند که در استخوان فکین قرار داده می شوند و بر روی این پیچ ها انواع مختلفی از درمان های پروتزی (بر اساس تعداد و نحوه توزیع ایمپلنت ها) کار گذاشته می شود.

به منظور بهبود لقی دندان مصنوعی، تعداد 2 تا 4 عدد ایمپلنت در فک پایین و حداقل 4 عدد ایمپلنت در فک بالا قرار داده می شود. بر اساس نوع طرح درمان انتخابی توسط دندان پزشک ، بر روی این ایمپلنت ها قطعات پروتزی بسته می شود. دندان مصنوعی بر روی این قطعات سوار شده و گیر ناشی از این اجزا مانع از لقی و حرکت بیش از حد دست دندان می شود. اصطلاحا به دندان مصنوعی سوار شده بر روی ایمپلنت ها “اوردنچر” گفته می شود.

چه نکاتی را در مورد استفاده از “اوردنچر” باید مد نظر داشت؟

دست دندان های قرار داده شده بر روی ایمپلنت (اوردنچر ها) به هر حال یک درمان متحرک است و همانند دندان  مصنوعی میبایستی شب ها از دهان خارج شده و در یک محیط مرطوب قرار داده شود.

برخی اجزایی که در داخل “اوردنچر” کار گذاشته می شوند بعد از مدتی نیازمند تنظیم صرفا توسط دندان پزشک دارد. از این رو توصیه می شود بعد از قرار دادن اوردنچر، حداقل به طور سالانه مورد بررسی قرارگرفته  و در صورت نیاز با تعویض قطعات پروتزی گیر بیشتر حاصل شود.