جراحی کاشت ایمپلنت دندان

جراحی کاشت ایمپلنت دندان معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود. ابتدا ناحیه تحت درمان بی ‌حس می‌شود. سپس دندان آسیب دیده کشیده می‌شود. در صورتی که استخوان فک برای جراحی کاشت ایمپلنت آماده باشد، فرایند درمان شروع می‌شود و در صورتی که استخوان مناسب نباشد باید پیوند استخوان صورت بگیرد .

روش های کاشت ایمپلنت دندان

به‌ طور کلی کاشت ایمپلنت دندان به دو روش یک مرحله ‌ای و دو مرحله‌ ای انجام می‌شود. همچنین ایمپلنت دندان ممکن است به صورت معمولی (با اندکی تاخیر پس از کشیدن دندان) و یا فوری (بلافاصله پس از کشیدن دندان) کاشته شود.

در اینجا فرآیند جراحی کاشت ایمپلنت دو مرحله ‌ای معمولی توضیح داده می‌شود که در آن مدتی پس از کشیدن دندان که استخوان و لثه التیام پیدا کردند، با دریل دندانپزشکی سوراخی در استخوان فک ایجاد شده و پایه ایمپلنت (پُست) در آن قرار می‌گیرد و پس از چند ماه که ایمپلنت به استخوان فک جوش خورد، جراحی دوم انجام شده و پروتز مصنوعی جایگزین تاج (معمولاً روکش پورسلین) بر روی پایه ایمپلنت نصب می‌شود.

عمل کاشت ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندان نوعی پروتز مصنوعی جایگزین ریشه دندان است. جدیدترین سیستم‌های ایمپلنت دندان از آلیاژ تیتانیومی یا تیتانیم خالص (و در برخی موارد از زیرکونیا) ساخته می‌شوند. تیتانیوم فلزی است که توانایی منحصر به فردی در جوش خوردن به استخوان دارد. فرآیند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان، یکپارچگی استخوان نامیده می‌شود. فرایند یکپارچگی استخوان اهمیت بسیار زیادی دارد و بخش عمده‌ ای از مهندسی ایمپلنت برای به حداکثر رساندن سطح تماس ایمپلنت با استخوان برای کمک به این فرایند انجام میشود. برای دستیابی به این هدف از دو روش استفاده می‌شود: 1) ایجاد شکل مارپیچی یا حلزونی در ایمپلنت با رزوه های متعدد 2) زبر کردن میکروسکوپی بدنه ایمپلنت. این کار باعث می‌شود ثبات ایمپلنت افزایش یافته و فرایند جوش خوردن و التیام بهتر انجام شود.

شکل پیچ ایمپلنت ممکن است باعث شود برخی افراد تصور کنند فرو کردن یک پیچ داخل استخوان کار بسیار دردناکی است در حالی که اصلاً چنین نیست.

پیش از کاشت ایمپلنت

این جراحی کوچک و سرپایی محسوب می‌شود به خصوص اگر برنامه ‌ریزی خوبی برای آن طراحی شده باشد. پیش از هر چیز معمولاً عکس پرتوی ایکس از دهان گرفته شده و گاهی اوقات از تصاویر سی تی اسکن نیز استفاده می‌شود. از تصاویر و اطلاعات به ‌دست ‌آمده به عنوان راهنمای جراحی بهره گرفته می‌شود. به این صورت وضعیت دهان کاملاً مشخص شده و محل دقیق دندان طبیعی ایمپلنتی مشخص می‌شود. همچنین کیفیت و کمیت استخوان فک که قرار است ایمپلنت را در خود نگه داشته و آن را پشتیبانی کند در تصاویر مشخص می‌شود. به این ترتیب هیچ چیزی به شانس واگذار نمی‌شود بلکه تمام فاکتورها به دقت در نظر گرفته می‌شوند.

کاشت ایمپلنت معمولاً با بی‌ حسی موضعی انجام می‌شود.

عمل جراحی ایمپلنت

یکی از مهم‌ترین بخش‌های جراحی کاشت ایمپلنت، آماده ‌سازی محل کاشت است. سوراخ کوچکی در استخوان فک ایجاد می‌شود. به این فرآیند استئوتومی گفته می‌شود. از طریق برش کوچکی که در بافت لثه به وجود می‌آید، به استخوان زیر آن دسترسی دسترسی ایجاد می‌شود. برش بافت لثه به صورت زبانه ای (فلپ) بوده و زبانه بافتی در این عمل همانند کاپوت ماشین  بالا زده می‌شود و پس از اتمام کار دوباره به سر جای خود بازگردانده می‌شود.

در صورتی که راهنما یا الگوی جراحی ساخته شده باشد، در دهان قرار داده شده و محل استئوتومی به کمک آن آماده می‌شود تا از موقعیت دقیق ایمپلنت اطمینان حاصل شود. چند مرحله دریل کاری با مته های مختلف انجام می‌شود تا اندازه سوراخ ایجاد شده دقیقاً با شکل و اندازه ایمپلنت مطابقت داشته باشد. گاهی اوقات اگر استئوتومی دقیقاً در محل درستی انجام شود، ایمپلنت ممکن است بدون برش یا زبانة بافتی در سوراخ قرار بگیرد. لازمه این کار کیفیت خوب استخوان و دقت بسیار بالای راهنمای جراحی است.

مرحله دریل کاری در موفقیت کاشت ایمپلنت اهمیت زیادی دارد. انجام کار بر روی بافت‌های زنده استخوان مستلزم دقت بسیار زیاد، اعمال فشار ملایم و استفاده از اسپری آب برای خنک شدن ناحیه و جلوگیری از داغ شدن بیش از حد بافت‌ها ( که می‌تواند باعث از بین‌ رفتن سلول‌ها و تحلیل رفتن استخوان شود) می‌باشد. لرزش ملایم دریل دندانپزشکی در فرآیند آماده ‌سازی استخوان ممکن است کمی احساس ناراحتی ایجاد کند اما دردی احساس نمی‌شود.

مرحله بعدی، کاشت ایمپلنت در محل آماده شده می‌باشد. ایمپلنت کاملاً استریل بود و نباید سطح آن با چیزی تماس پیدا کند. ایمپلنت از بسته‌ بندی استریل خارج شده و مستقیماً در محل آماده شده قرار می‌گیرد. معمولاً در هنگام کار و پس از آن عکس پرتو ایکس گرفته می‌شود تا از موقعیت درست ایمپلنت اطمینان حاصل شود.

در پایان زبانه بافتی بر روی ایمپلنت قرار گرفته و آن را می‌پوشاند. سپس لثه بخیه زده و بسته می‌شود. معمولاً از بخیه ‌های جذبی برای این کار استفاده می‌شود و نیازی نیست برای کشیدن بخیه مجدداً مراجعه کنید. در صورتی‌ که بخیه جذبی نباشد باید یک یا دو هفته بعد برای کشیدن آن به دندانپزشک مراجعه کنید.

شکل- به ترتیب از سمت چپ: در مرحله اول سوراخی در استخوان ایجاد شده و ایمپلنت داخل استخوان فک قرار می‌گیرد . در مرحله دوم لثه روی ایمپلنت را پوشانده و چند ماه به همین صورت می‌ماند تا ایمپلنت به فک جوش بخورد. در مرحله سوم اباتمنت بر روی ایمپلنت دندان نصب می‌شود. در مرحله چهارم روکش سرامیکی بر روی ایمپلنت متصل شده و کار تمام می‌شود.

پس از کاشت ایمپلنت

به علت ماهیت جراحی و مدیریت خوب، ناراحتی عمل جراحی کاشت ایمپلنت معمولاً بسیار جزئی بوده و التیام و نتایج آن بسیار قابل پیش ‌بینی است به طوری که نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت در تحقیقات صورت گرفته 95 تا 97% برآورد می‌شود. با این حال هر موقعیتی متفاوت است.

در صورتی که احساس درد یا ناراحتی دارید می‌توانید داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ملایم مانند ایبوپروفن مصرف کنید. درد و تورم ظرف دو تا سه روز برطرف می‌شود. همچنین ممکن است برای پیشگیری از عفونت داروهای آنتی‌ بیوتیک تجویز شود. همچنین از دهان‌ شویه ضد باکتری (معمولاً حاوی کلرهگزیدین) تا چند روز استفاده می‌شود تا زمانی که لثه کاملاً التیام پیدا کند.