پس از انجام درمان های بازسازی یا احیاء کننده پریودنتال یا کاشت ایمپلنت دندان، زخمهای ایجاد شده در داخل دهان بهخصوص زخم لثه به مرور زمان بهبود پیدا خواهند کرد. قابلیت درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت تا حدودی به سلامت عمومی بدن و وضعیت تغذیه بیمار بستگی دارد. تغییرات تغذیه ای و مکمل های مغذی و گیاهی، با تحت تأثیر قرار دادن این روند ترمیمی یا با محدود کردن تأثیرات مخرب التهاب، می توانند کیفیت درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت را بهبود دهند.
علائم درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت
درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت نیاز به مراقبت ویژهای دارد تا روند بهبود، بهخوبی و سریع انجام شود. علائم درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت شامل موارد زیر است:
کاهش درد و تورم:
درد و تورم معمولاً در 2-3 روز اول پس از جراحی طبیعی است و با بهبودی زخم، این علائم کاهش پیدا میکنند. اگر درد و تورم بعد از یک هفته همچنان شدید باشد، ممکن است نشانهی عفونت یا مشکل دیگری باشد.
رنگ صورتی و سالم لثه:
لثههای اطراف ایمپلنت باید به تدریج صورتی رنگ و سالم بهنظر برسند. قرمزی و کبودی خفیف در ابتدا طبیعی است، اما با گذشت زمان باید بهبود یابند.
کاهش خونریزی:
خونریزی لثه معمولاً در روزهای اول پس از جراحی رخ میدهد. اما در طی یک هفته، این خونریزی باید کاهش یابد و تقریباً متوقف شود.
عدم ترشح چرک:
در روند بهبودی، هیچ ترشح چرکی نباید از لثهها خارج شود. اگر ترشح زرد یا سبز رنگ دیده شود، ممکن است نشانهی عفونت باشد و باید به دندانپزشک مراجعه کرد.
بهبود بافت و سفت شدن لثه:
به مرور زمان، لثهها باید بافت محکم و سفتتری به خود بگیرند و اطراف ایمپلنت بهخوبی بچسبند.
کاهش حساسیت به لمس و فشار:
در ابتدا، ناحیه اطراف ایمپلنت ممکن است حساس باشد، اما با درمان زخم بعد از ایمپلنت، این حساسیت کاهش پیدا میکند.
شاید برای شما مفید باشد که برای درمان خانگی زخم لثه دندان مصنوعی چه اقداماتی باید انجام دهید.
درمانهای دارویی (داروهای تجویزی)
آنتی بیوتیکهای تجویزی برای پیشگیری از بروز عفونت و در نتیجه، به منظور یکی از روش های درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت تجویز میشوند. داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن، یا درمان با استروئید به صورت کوتاه مدت می توانند برای کمک به کنترل تورم پس از جراحی ایمپلنت استفاده شوند و در نتیجه ناراحتیهای پس از درمان را کاهش داده یا از بین ببرند.
به طور کلی، دهان ما تمیز نیست. تمیز نگه داشتن دهان میتواند با دو مرتبه استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین (پر اکساید) به مدت 30 ثانیه، انجام شود. حداقل به مدت 2 ساعت، از خوردن یا شستشوی دهان با هر مایع دیگری خودداری کنید.
مکملهایی که میتوانند روند درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت را سرعت دهند
در ادامه قصد داریم ویتامین و مکملهایی که باعث بهبود روند درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت میشوند را به شما عزیزان معرفی نماییم.
بروملین
مکمل های حاوی بروملین bromelain، آنزیمی که از عصاره آناناس گرفته می شود، قبل و بعد از انجام هر فرایند جراحی می توانند به کاهش تورم، کبودی، زمان درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت و درد کمک کنند. تحقیقات حاکی از این هستند که مکمل بروملین روند بهبود جراحات بافت نرم در بوکسورها را تسریع می بخشد. مقدار بروملین استفاده شده در این مطالعات، 40 میلی گرم، و چهار مرتبه در روز، به شکل قرص های دارای پوشش روده ای بوده است. قرص هایی که دارای پوشش روده ای هستند اجازه نمی دهند اسید معده موجب تخریب بروملین شود.
ویتامین B
روی هم رفته، ویتامین های گروه B برای متابولیسم کربوهیدرات ها و تولید انرژی ضروری هستند. برخی از آنها واکنش های آزاد سازی انرژی را تسهیل می کنند، در حالی که دیگر انواع آنها به انتقال اکسیژن و مواد مغذی کمک می کنند که به جریان پیدا کردن انرژی کمک می کنند. برای رسیدن به حداکثر عملکرد بدن، باید ویتامین به مقدار کافی به آن برسد. ویتامین B کمپلکس پس از جراحی فلپ پریودنتال منجر به بهبود چشم گیری خواهد شد.
ویتامین C
ویتامین C برای تولید کلاژن لازم است که موجب استحکام بیشتر پوست، ماهیچه ها، و عروق خونی می شود و بهبود درست زخم را تضمین می کند. جراحات شدید، نیاز به ویتامین C را افزایش می دهند و کمبود ویتامین C می تواند درمان زخم لثه بعد از ایمپلنت را به تعویق بیندازد. مطالعات اولیه انسانی حاکی از این هستند که مکمل های ویتامین C در افرادی که ضعیف نیستند می تواند روند بهبود انواع زخم ها یا تروماهای دندانی، از جمله جراحی، حوادث جزئی، بیرون زدگی دیسک بین مهره ها، و زخم های پوستی را تسریع بخشد. ترکیبی از 1 تا 3 گرم ویتامین C به صورت روزانه، و 200 تا 900 گرم اسید پانتوتِنیک pantothenic استحکام و روند بهبود بافت های پوستی را اندکی ارتقاء می دهد.
ویتامین K
ویتامین K مدت ها برای افزایش ایجاد لخته خون و پیشگیری از خونریزی، مخصوصاً در مورد مسمومیت با آسپرین یا مصرف دوز بالای داروهای رقیق کننده خون، مورد استفاده قرار می گرفته است. ویتامین K داروی مورد علاقه جراحان پلاستیک است، که برای پیشگیری از کبودی پس از جراحی، دوز بالای آن را برای بیماران خود تجویز می کنند.
کلسیم
کلسیم یکی از ضروری ترین مواد معدنی برای داشتن بدنی سالم است. 99% از کلسیم موجود در بدن انسان در استخوان ها یافت می شود. حقیقت این است، در صورتی که بدن کلسیم مورد نیاز خود را دریافت نکند، به تدریج کلسیم زنده ای که داخل استخوان ها ذخیره شده است را تخلیه می کند. کلسیم برای دندان ها و ساخت استخوان ها ضروری است. برای جذب کلسیم به داخل بدن، ویتامین D نیاز است. در صورتی که بدن به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار داشته باشد، بدن قابلیت تولید ویتامین D را دارد.
زینک
زینک ترکیبی از چند آنزیم است، شامل برخی از آنها که برای ترمیم و بهبود زخم ضروری هستند. حتی کمبود خفیف زینک نیز می تواند در روند بهبود روزانه آسیب به بافت ها و نیز تروماهای جدی تر اختلال ایجاد کند. وقتی هیچ کمبود زینکی به صورت واقعی وجود ندارد، اینکه آیا زینک به صورت خوراکی می تواند به بهبود بافت ها کمک کند، هنوز مشخص نشده است.
مصرف طولانی مدت مکمل زینک به صورت خوراکی باید همراه با مکمل مس باشد تا از بروز کمبود مس در نتیجه مصرف زینک پیشگیری شود. عموماً، در صورتی که روزانه 30 میلی گرم زینک دریافت کنید، باید همراه با 2 میلی گرم مس باشد.
مس
مس عامل لازم و ضروری برای آنزیم لیزیل اکسیداز است که نقش مهمی در اتصال بافت های همبند (و استحکام آنها) ایفا می کند. پزشکان اغلب مکمل مس را به عنوان بخشی از برنامه تغذیه ای جامع برای تحریک بهبود زخم توصیه می کنند، که باید دو هفته قبل از جراحی آغاز شود و چهار هفته پس از آن ادامه داشته باشد.
آرژنین
مکمل آرژنین Arginine سنتز پروتئین را افزایش می دهد و روند بهبود زخم را نیز ارتقاء می بخشد. تحقیقات حاکی از این هستند در افرادی که روزانه 17 تا 25 گرم آرژنین مصرف کرده بودند، سنتز بافت در محل زخم پس از جراحی افزایش یافته بود.
لیزین
لیزین Lysine یکی از آمینو اسیدهای ضروری است که نمی تواند داخل بدن تولید شود، یا مقدار تولید شده آن آنقدر کافی نیست تا بتواند نیازهای فیزیولوژیکال بدن را تأمین کند. مقدار کافی از آن می تواند به پیشگیری و کاهش آفت روی لب ها یا زخم های دهانی پیشگیری کند.