پرسش های متداول در مورد مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی

اگر احساس می کنید پروتزهای مصنوعی شما مناسب دهان شما نیستند یا حتی اگر رفلاکس گگ (تهوع ناشی از وجود چیزی داخل دهان) را تجربه کرده اید، باید بدانید که شما تنها نیستید. ما در این مقاله با پاسخ به برخی از پرسش های شما در مورد اندازه و تهوع، و مشکلات دیگر به شما کمک می کنیم.

چگونه می توان متوجه شد که دندان مصنوعی اندازه مناسبی دارد؟

برخی از بیماران نمی توانند غذای خود را بجوند و این آنها را آزار می دهد. من اغلب راه های متعددی را امتحان می کنند تا به آنها عادت کنند، حتی بخوابیدن با آنها را. اما همچنان لب بالای آنها درست دندان ها را نمی پوشاند و گاز زدن آنها درست نیست. اغلب این پرسش به ذهن آنها می آید که آیا این مشکل مختص آنها است، یا اندازه دندان مصنوعی اشتباه است؟

اگر پروتزهای مصنوعی شما جدید هستند، اکنون زمان عادت کردن دهان شما است. لثه های شما بعد از کشیدن دندان متورم می شوند و ممکن است لازم باشد “بایت” خود را اصلاح کنید تا فشار را در این زمان عادت کردن یکنواخت کنید. مراجعه منظم به دندانپزشک یا متخصص پروتز برای بررسی هر ناحیه غیر عادی در حین و پس از بهبودی مهم است. برای تنظیم پروتز دندانی مصنوعی خود به دندانپزشکی که آن را ساخته است مراجعه کنید. ممکن است قبلاً یک قرار ملاقات تعیین کرده باشید. مطمئن شوید که تمام نگرانی های خود را در آن زمان در میان بگذارید. در مورد جویدن، این نیز یک جنبه از عادت کردن است و شما باید یاد بگیرید که چگونه با دندان های مصنوعی بجوید.

روی خوردن غذاهایی که نرم هستند و نیازی به جویدن زیادی ندارند، مانند تخم مرغ، سیب زمینی پخته و پاستا تمرکز کنید. همانطور که به دندان های مصنوعی خود عادت می کنید و یاد می گیرید که چگونه زبان خود را تنظیم کنید تا دندان مصنوعی را در جای خود نگه دارید، غذاهای دیگر را اضافه کنید. فقط به خاطر داشته باشید که اجازه دهید کارد و چنگال شما فرآیند جویدن را با برش دادن غذا به قطعات کوچک شروع کند. سپس فقط با استفاده از دندان های عقب در هر دو طرف دهان خود غذا را بجوید. مقدار کمی چسب دندان مصنوعی ممکن است به نگه داشتن دندان مصنوعی شما در جای خود کمک کند. افرادی که از پروتزهای مصنوعی جدید استفاده می کنند اغلب به مدتی زمان نیاز دارند تا به احساس پروتز بالایی عادت کنند. به طور کلی، احساس حالت تهوع می تواند به چند دلیل رخ دهد.

اولاً، پروتزهای لق می توانند به اطراف حرکت کنند و با زبان یا سایر قسمت های گلو برخورد کنند. گاهی اوقات، یک پروتز دندانی مصنوعی ممکن است کمی بیش از حد بزرگ باشد و باعث شود که بیشتر از آنچه که باید با گلو تماس پیدا کند. در این موارد، آنها باید تنظیم، ریلاین یا حتی دوباره ساخته شوند. برای برخی از افراد، اگر قبلاً از دندان مصنوعی استفاده نکرده باشند، استفاده از آنها برای دفعه اول می تواند دشوار باشد. در این موارد، استفاده از چسب دندان مصنوعی ممکن است کمک کننده باشد.

در موارد دیگر، عدم وجود استخوان فک ممکن است استفاده از دندان مصنوعی را دشوار کند و ایمپلنت دندانی می تواند کمک کننده باشد. شما باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا ببینید آیا او می تواند علت را شناسایی کرده و آن را اصلاح کند. در غیر این صورت، باید با یک متخصص پروتز در نزدیکی خود مشورت کنید. متخصصان ساخت پروتزها، متخصصان دندانپزشکی هستند که سه سال آموزش اضافی فراتر از دانشکده دندانپزشکی، متمرکز بر مراقبت و نگهداری از پروتز دیده اند.

مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی
مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی

بیمارانی که بعد از مدت طولانی استفاده از پروتزهای مصنوعی هنوز مشکل دهان و دندان دارند چه باید بکنند؟

در بیمارانی که فک پایین آنها پروتز پارسیل و فک بالای آنها دست دندان کامل است، اما وسط آن یک بخش تو خالی دارد (U شکل است) ممکن است رفلاکس گگ بعد از خوردن غذا، بدتر شود. آنها اغلب این پرسش را مطرح می کنند که در مورد دندان های مصنوعی که باعث ایجاد حالت تهوع می شوند چه کاری می توانند انجام دهند؟

در پاسخ به این پرسش باید گفت، به طور کلی، ایجاد تهوع یا همان رفلاکس گگ (عوق زدن) می تواند به چند دلیل ایجاد شود. اولاً، پروتزهای لق می توانند به اطراف حرکت کنند و به زبان یا سایر قسمت های گلو برخورد پیدا کنند. گاهی اوقات، دندان مصنوعی ممکن است کمی بیش از حد بزرگ باشد و باعث شود آنها بیش از آنچه باید، با گلو برخورد کنند. همچنین، بعد از ساخته شدن پروتز، استخوان فک آب می رود که باعث می شود پروتزها به اطراف حرکت کنند، زیرا آنها دیگر مانند زمانی که ساخته شده بودند برای استخوان فک اندازه نیستند. استخوان فک بعد از 6 تا 12 ماه نخست پس از افتادن یا کشیدن دندان، بیشترین آب رفتگی (کاهش حجم) را خواهد داشت.

بعد از این مدت، پروتزهای مصنوعی دندانی باید برای اصلاح تغییرات ناشی از آب رفتن استخوان فک ریلاین، یا در اکثر موارد، دوباره ساخته شوند. برای برخی از افراد، اگر قبلاً از دندان مصنوعی استفاده نکرده باشند، استفاده از دندان مصنوعی می تواند دشوار باشد. در این موارد، استفاده از چسب دندان مصنوعی ممکن است کمک کننده باشد. در موارد دیگر، فقدان استخوان فک ممکن است استفاده از دندان مصنوعی را دشوار کند، [بنابراین] ایمپلنت دندانی می تواند کمک کننده باشد. ممکن است از یک متخصص دندان ساز، متخصص دندانپزشکی که در زمینه مراقبت از پروتز های دندانی آموزش دیده است، خواسته شود تا در مورد وضعیت شما نظری ارائه دهد و می تواند به بهترین شکل شما را در مراقبت از این مشکلات و نگرانی ها راهنمایی کند.

مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی
مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی

اگر بلافاصله بعد از دریافت دندان مصنوعی به نظر برسد که آنها شل شده اند چه باید کرد؟

آیا این طبیعی است؟ دندانپزشکان اغلب معتقدند که همینطور است، آیا باید چسب دندان مصنوعی را امتحان کرد؟ اگر چنین است، چه نوع بهتر است؟

پاسخ این است که فرض را بر این می گیریم که همزمان با کشیدن دندان های شما، پروتزهای مصنوعی دندانی شما قرار داده شده اند. با بهبودی بعد از کشیدن دندان، لثه ها و استخوان زیرین آب می شوند (کاهش حجم پیدا می کنند) و از قسمتی که با با بافت پروتز تماس دارد دور می شوند و بین لثه و پروتز فاصله ایجاد می شود. شما باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید و از او بخواهید که پروتزهای دندانی شما را با مواد آسترکشی نرم تنظیم کند تا فضا پر شود. این کار ممکن است هر سه تا شش هفته یک مرتبه تکرار شود تا زمانی که به طور کامل بهبود پیدا کنید، پس از آن می توان تنظیمات نهایی را انجام داد.

قبل از استفاده از چسب دندان مصنوعی، باید منتظر بمانید تا نواحی که دندان های آن کشیده شده اند بهبود یابد: معمولاً حدود هفت تا ده روز. معمولاً هنگامی که بافت لثه روی محل های کشیدن دندان رشد کرد، استفاده از چسب دندان مصنوعی برای شما راحت تر خواهد بود. با این حال، در صورت نیاز بلافاصله پس از کشیدن دندان، ممکن است مقدار بسیار کمی از چسب دندان مصنوعی روی بخشی از دندان مصنوعی که سقف دهان را لمس می کند، استفاده شود.

افرادی که حتی با گذشت زمان هم با پروتز مصنوعی خود مشکل دارند چه باید بکنند؟

برخی افراد با گذشت بیش از شش ماه از بازی کردن با دست دندان کامل فک بالا و پروتزهای پارسیل فک پایین خود همچنان برای تنظیمات برمی گردند، اما هنوز نمی توانند از آنها استفاده کنند. آنها احساس می کنند پروتزهایشان خیلی بزرگ هستند و تقریباً بلافاصله آنها را آزار می دهند. چرا پروتزهای مصنوعی آنها همچنان باعث بروز رفلاکس گگ می شوند؟

پاسخ این است که رفلاکس گگ نتیجه کشیده شدن بیش از حد پروتزهای دندان مصنوعی در نواحی حساس اطراف پشت زبان یا گلو (برای پروتزهای دندان مصنوعی فک پایین)، یا کشیده شدن بیش از حد تا فاصله های دور روی بافت نرم سقف دهان (برای پروتزهای دندان مصنوعی فک بالا) است. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا پروتزها را در نزدیکی این نواحی کوتاه کند تا زمانی که پروتزها راحت شوند. به خاطر داشته باشید که برخی از افراد دچار رفلاکس گگ شدید هستند و استفاده از ایمپلنت های دندانی (پیچ های تیتانیومی که در استخوان های فک قرار می گیرند) ممکن است تنها راه حل برای کوچک کردن پروتزها به اندازه کافی (یا جایگزینی آنها با پل های ثابت) برای رفع رفلاکس گگ باشد. اگر دندانپزشک نمی تواند به تنظیم دندان مصنوعی کمک کند، باید به دنبال مراقبت از یک متخصص پروتز باشید.

احساس دندان خرگوشی در افرادی که از دست دندان کامل استفاده می کنند

مشکل برخی از بیمارانی که به تازگی دست دندان مصنوعی کامل خود را دریافت کرده اند این است که دندان های فک بالای آنها به نظر می رسد و احساس می کنند که دندان خرگوشی دارند. ممکن است آنها هرگز با دندان های واقعی خود این مشکل را نداشته باشند (به این معنا که آنها هیچ مشکلی مربوط به فک های خود ندارند) و این مشکل را فقط وقتی برای اولین بار دندان های مصنوعی خود را دریافت کرده اند و ظاهر آنها هم خوب بوده است تجربه کرده اند. آنها احساس می کنند که پروتزهای مصنوعی آنها کاملاً مناسب نیستند و خیلی بزرگ هستند. از آنجا که دندانپزشک مخالف این نظر است، چه کاری می توان انجام داد؟

باید گفت، هرگاه فردی تمام دندان های خود را از دست بدهد، استخوان های فک بلافاصله شروع به کوچک شدن می کنند و در طول سال ها تغییر می کنند. تغییر استخوان بر تناسب دندان های مصنوعی و ظاهر صورت فرد تأثیر می گذارد. با گذشت سال ها، ساختن پروتزهایی که به طور کامل از لب های بیمار حمایت کنند و خطوط جوانی صورت او را بازگردانند دشوارتر می شود. اگر از ظاهر دندان مصنوعی جدید خود ناراضی هستید، باید نگرانی های خود را با دندانپزشکی که آنها را ساخته است در میان بگذارید. تکنسین لابراتوار از دستورالعمل های دندانپزشک پیروی می کند، بنابراین نخستین گام صحبت با دندانپزشک است. ممکن است لازم باشد پروتزهای قدیمی خود را با خود بیاورید تا دندانپزشک بتواند تفاوت ظاهری شما را با دندان مصنوعی جدید با دندان مصنوعی قدیمی را مقایسه کند. ممکن است لازم باشد به دنبال مراقبت از سوی یک متخصص دندانساز باشید.

مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی
مشکلات پروتزهای مصنوعی دندانی

برای ایمپلنت های دندانی پروتزهای دندانی پیچ شونده بهتر هستند یا نمونه توپی آنها؟

بیمارانی که ایمپلنت استاندارد دارند اغلب تمایل دارند که خودشان بتوانند آنها را برای تمیز کردن روزانه بیرون بیاورند، شاید آنها به این نتیجه برسند که کدام نوع از پروتزهای مصنوعی پیچی یا توپی را انتخاب کنند.

پاسخ این است که انواع مختلفی از اتصالات وجود دارند که می توانند آنها را مد نظر قرار دهند و باید در مورد عواملی مانند قابلیت جابجایی، هزینه، میزان تحلیل استخوان، حمایت از لب و غیره فکر کنند. برای فردی که پنج ایمپلنت دندانی استاندارد دارد و می خواهد پروتز او تناسب و عملکرد خوبی داشته باشدو بتواند آن را برای تمیز کردن از دهان خارج کند، 5 چفت توپی جداگانه مطمئناً کم هزینه ترین گزینه است و به دندان مصنوعی اجازه می دهند شکل نعل اسبی داشته باشد. آنها همچنین حمایت کافی از لب بالا را فراهم می کنند. پیچ باقی مانده فقط توسط دندانپزشک قابل جدا شدن است. مزیت این است که ثابت می ماند مگر اینکه توسط دندانپزشک برداشته شود.

معایب آن هزینه و ناتوانی در حمایت از لب در مواردی است که از دست دادن استخوان قابل توجهی وجود دارد. به عبارت دیگر، برای اینکه بیمار زیر دندان مصنوعی را تمیز کند، از آنجا که داخل دهان بیمار ثابت می ماند، باید بیرون زدگی دندان مصنوعی را کاهش داد. سیستم های دیگری نیز وجود دارند که حس یک پروتز ثابت را فراهم می کنند اما می توانند توسط بیمار خارج شوند. آنها به طراحی نسبتاً پیچیده ای نیاز دارند و معمولاً با یک چفت نگه داشته می شوند که بیمار می تواند آنها را باز کند تا دندان مصنوعی را جدا کند. شما باید در مورد این گزینه ها با یک متخصص پروتز صحبت کنید زیرا ممکن است او با اتصالات پیچیده تری آشنایی داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *