ایمپلنت یک عمل زیبایی است که دندانپزشکان برای افراد انجام می دهند تا به آن ها لبخندی زیبا ببخشند. اگر چه به ندرت این عمل دچار مشکلاتی می شود اما داشتن اطلاعاتی درباره آن ها برای کسانی که این عمل را انجام داده اند مفید خواهد بود چون به محض مشاهده به دندانپزشک خود مراجعه می نمایند.
یکی از این مشکلات پس زدن ایمپلنت است که تنها در شرایطی خاص و برای افراد معدودی ممکن است پیش بیاید. دندانپزشک با مشاهده علائم نسبت به ساده بودن یا پیچیده بودن درمان آن تصمیم می گیرد.
این اتفاق ممکن است در مدت زمان کوتاه یا طولانی و به دلایل مختلف اتفاق بیفتد. ایمپلنت برای این که در دهان تثبیت شود به دو نوع ثبات نیاز دارد. ثبات مکانیکی و بعد از 3 ماه ثبات استئو اینتگراسیون. در صورتی که این تثبیت اتفاق نیفتد ایمپلنت انجام شده دچار پس زدگی می شود.
تنها در حدود ۳ تا ۴ درصد موارد ممکن است پس زدن ایمپلنت اتفاق بیفتد که آن هم به عوامل مختلفی مانند وضعیت سلامت لثه ها، تراکم استخوانی فک و تجربه و تبحر دندانپزشک در جراحی بستگی دارد.
ایمپلنت دندانی یک روش دندانپزشکی است که برای جایگزینی دندانهای از دسترفته یا آسیب دیده استفاده میشود. در این روش، یک ساختار فلزی یا مصنوعی درون استخوان فک قرار داده می شود. بعد از 3 ماه این قطعه تیتانیومی با استخوان فک سازگار شده و به آن جوش می خورد. استخوانی که ایمپلنت بر روی آن مینشیند، اوسئوانتگراسیون نام دارد.
پس از ادغام کامل، یک پروتز دندانی مانند کراون یا پلی، روی ایمپلنت قرار میگیرد. این پروتز ها کاملا هماهنگ و شبیه به دندان های طبیعی هستند و عملکردی مانند آن ها دارند.
ایمپلنت دندانی به افراد این امکان را میدهد تا راحتتر غذا بخورند و از دهانشان به طور کامل استفاده کنند، همچنین به حفظ ساختار فک و جلوگیری از مشکلات دهانی نیز کمک میکند.
در جراحی کاشت ایمپلنت دندان، ممکن است مانند هر جراحی دیگری، مشکلات و عوارض مختلفی پیش بیاید. همانطور که پیشتر گفته شد پس زدن ایمپلنت یکی از مشکلاتی است که در این جراحی، به ندرت افتاق میافتد. در ادامه به برخی از دلایل آن می پردازیم.
آبسه دور ایمپلنت دندان ممکن است باعث افزایش فشار در اطراف آن شود، که ممکن است به خرابی ایمپلنت وارد شود. این واکنش التهابی میتواند باعث تضعیف اتصال ایمپلنت به استخوان شده و در نتیجه، ایمپلنت ممکن است ناپایدار شده و حتی شکسته شود. برای حفظ سلامتی ایمپلنت، کنترل و درمان آبسه ضروری است. مراجعه به پزشک و به دنبال درمان مناسب برای کاهش آبسه و جلوگیری از تأثیرات منفی بر ایمپلنت، از اهمیت بالایی برخوردار است.
شکستن تاج ایمپلنت میتواند به خرابی ایمپلنت و اطراف آن منجر شود. این وضعیت ممکن است باعث از بین رفتن پایداری و استحکام ایمپلنت می گردد. همچنین، با شکستن تاج، احتمال نفوذ باکتریها و التهاب در اطراف ایمپلنت افزایش مییابد که به تضعیف اتصال استخوان به ایمپلنت منجر میشود.
پسزدن پایه ایمپلنت میتواند به خطرات جدی برای سلامت ایمپلنت منجر شود. این اتفاق ممکن است باعث تخریب اتصال ایمپلنت به استخوان گردد و پایداری آن را کاهش دهد. همچنین، پسزدن پایه میتواند منجر به نفوذ باکتریها و التهاب در اطراف ایمپلنت شود، و در نتیجه به تخریب بافت اطراف ایمپلنت منجر گردد. برای جلوگیری از این مشکلات، بهتر است به سرعت به دندانپزشک مراجعه کرده و تا اقدامات لازم برای بازسازی و پایداری ایمپلنت را انجام دهد.
تراکم ناکافی استخوان باعث کاهش پایداری ایمپلنت میشود، زیرا اتصال فیزیکی محکم با استخوان از بین میرود. تراکم استخوانی کم، ممکن است باعث تخریب تدریجی اطراف ایمپلنت شده و در نهایت استحکام در اتصال استخوان به ایمپلنت را کاهش دهد که این امر موجب شکست ایمپلنت خواهد شد.
نیکل یک فلز حساسیت زا می باشد که بدن برخی افراد نسبت به آن حساسیت نشان می دهد. این حساسیت به شکل سوزش در محل ایمپلنت، ایجاد التهاب، آبسه بروز پیدا می کند. بخش عمده پایه ایمپلنت از تیتانیوم است که ایجاد حساسیت نمی کند اما این پایه حاوی مقدار کمی نیکل نیز می باشد که باعث ایجاد حساسیت در برخی از افراد می شود. در صورت حساسیت شدید، احتمال شکست ایمپلنت نیز افزایش مییابد. برای رفع مشکلات، مشاوره با پزشک و انجام آزمونهای حساسیت توصیه میشود و در صورت لزوم، انجام تعویض ایمپلنت با موادی که حساسیت نیکل را کاهش دهند.
عفونت ریشه دندان میتواند به شکل غیرمستقیم بر سلامت ایمپلنت دندان تأثیر بگذارد. عواملی نظیر جایگزینی اشتباه ایمپلنت، عدم پاکسازی بافتها و استریل نبودن ایمپلنت ممکن است منجر به مشکلاتی مثل شل شدن پیچ ایمپلنت و یا شکست آن شوند.
عفونت پیچ ایمپلنت میتواند به استقرار ناموفق ایمپلنت دندان و مشکلات جدی در سلامت آن منجر شود. این عارضه معمولا به خاطر آسیب به بافت یا رشتههای عصبی در زمان جراحی کاشت ایمپلنت اتفاق می افتد. اگر جراح در قرارگیری پایه ایمپلنت به نزدیکی رشتههای عصبی اشتباه کند، ممکن است در هنگام پیچ کردن ایمپلنت، به رشتههای عصبی آسیب برساند. از علائم این عفونت آسیب بافت های اطراف ایمپلنت همراه با سوزش و خارش است. برای جلوگیری از این مشکلات، پزشک باید با دقت بیشتری جراحی را انجام دهد و یا در صورت پیش آمدن عفونت، علائم آن را به سرعت شناسایی و درمان شوند.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضرورت دارد که جراحی با دقت صورت گیرد و علائم عفونت به سرعت شناسایی و درمان شوند.
پس زدن یا عدم پذیرش ایمپلنت دندان ممکن است به علت مشکلات مختلف ایجاد شود. اگر ایمپلنت دندان شما با مشکل مواجه شده است، اولین گام مهم مراجعه به پزشک دندانپزشک یا جراح دندانپزشکی است. ایشان با انجام مطالعات و ارزیابیهای لازم، میتوانند دلیل دقیق را تشخیص دهند و درمان مناسب را تعیین کنند.
برخی از اقدامات ممکن برای درمان پس زدن ایمپلنت دندان شامل موارد زیر میشوند:
۱. پزشکی تطبیقی (Adaptation Surgery): در برخی موارد، جراح ممکن است نیازمند انجام عمل جراحی تطبیقی باشد تا ایمپلنت به درستی جا بیافتد و مشکلات پس زدن حل شود.
۲. استفاده از متریالهای متفاوت: استفاده از متریالها و اجزاء مختلف برای ایمپلنتها ممکن است بهبود در جا افتادن آنها داشته باشد.
۳. ترمیم بافت اطراف: در برخی مواقع، تقویت بافتهای اطراف ایمپلنت از طریق انجام روشهای ترمیمی ممکن است کمک کند.
۴. داروها: استفاده از داروها برای کاهش التهابات و تسریع فرآیند التیام میتواند موثر باشد.
نکته مهم این است که هر درمانی باید توسط دندانپزشک متخصص و متبحر انجام شود. همچنین، باید حداکثر توجه و مراقبت بعد از جراحی ایمپلنت صورت بگیرد تا از مشکلات جدی بعد آن جلوگیری شود.
ایمپلنت دندان، جایگزین دائمی برای دندانهای از دست رفته، می باشد و به زیبایی و طبیعی بودن دندانها کمک می کند و عملکردی همانند دندانهای طبیعی برای فرد دارد. ایمپلنت باعث تحلیل استخوان فک نمیشود و ساختار آن را حفظ مینماید. با وجود این که هزینه کاشت ایمپلنت بالاست اما از نظر عملکرد و ظاهر زیبا، این روش در مقایسه با سایر روشها گزینه بهتری در نظر گرفته میشود به خصوص که ایمپلنت ها در جای خود ثابت شدهاند و فرد میتواند به راحتی از آنها استفاده کند.